نظام پیشنهادها چیست؟
نظام پیشنهادها یکی از کارآمدترین پایه های دستیابی به کایزن (بهبود مستمر) می باشد. این نظام در واقع شیوه ای است که از طریق آن می توان به یافته های ذهنی و اندیشه سرمایه های انسانی در حل مسایل و ایجاد سوالات جدید و راه حل های بهینه، در راستای فرهنگ تغییر و بهسازی مستمر سازمان دست یافت. به عبارت دیگر، نظام پیشنهادها، فرمانبرداری از دانایی و به گردش انداختن اندیشه است و از این رهگذر، سازمان آمادگی ورود به دوره بلوغ و ترویج روحیه مشارکت را پیدا می کند. نظام پیشنهادها، چیزی به وجود نمی آورد بلکه امکان می دهد تا آرمان ها از طریق تفکر، بارور گردند و سازمان به پیشرفت های حیرت انگیز نایل آید.
آنچه در نظام پیشنهادها به عنوان اهداف آرمانی و در حقیقت به عنوان فلسفه به کارگیری آن مطرح است، افزایش توان سازمان در مقابل خواست های متغیر مصرف کنندگان خدمات یا محصولات آن بنگاه از طریق ارج نهادن به فضایل و توانایی های انسان و همسو کردن اهداف کارکنان با اهداف سازمان و نهایتا به کارگیری صحیح تجربه، اندیشه، آرا و عقاید آنها در هر رده شغلی و در هر بخش سازمانی است.
این نظام ابزاری کارآمد برای استقرار روحیه مشکل یابی و بهبود طلبی در کارکنان و مبارزه با روحیه خمودگی و بی تفاوتی کارکنان است. از طریق این نظام افزایش سطح همکاری و همدلی بین مدیران وکارکنان میسر شده و زمینه برای گسترش یادگیری و خلاقیت در کارکنان و همچنین بکارگیری آنها توسط مدیران در سازمان فراهم می گردد.
فلسفه اجرای نظام پیشنهادها
به طور کلی فلسفه به کارگیری نظام پیشنهادها را می توان به صورت زیر بیان کرد:
- ارج نهادن به فضایل و توانایی های انسان در محیط کار و برخورد با مشکلات کار
- افزایش حس تعلق سازمانی در کارآنان
- همسوکردن اهداف کار آنان با اهداف بنگاه
- اشاعه فرهنگ مشارکتی و همکاری جمعی در حل مشکلات و بهبود روابط کاری و رفتار سازمانی
فلسفه این نظام در نهایت دو گروه مدیران و کارکنان را از دو دیدگاه می نگرد و با هر یک سخنی جداگانه، اما مربوط به هم می گوید. از یک سو خطاب به مدیران می گویدکه باید همواره از نشستن در برج عاج و کشیدن دیوار به دور خود و بستن درها خودداری کنیم و باید همیشه درها را به روی افکار و عقاید تازه باز بگذاریم و از تغییرات و نوآوری ها استقبال کنیم. بی اعتنایی به اندیشه های نو و بهره نگرفتن از ابداعات و شیوه های جدید، برابر است با ایستایی و درنگ، و ایستایی نیز در گذر زمان به معنای عقب ماندن و به قهقرا رفتن است. حال آن که عکس این رفتار، نموداری از پیشرفت کارها و کامیابی در رسیدن به اهداف، ترقی و تعالی خواهد بود.
این نظام از سوی دیگر به کارکنان و کارگران می گوید که در تمام امور سازمان با ارائه افکار و عقاید تازه حتی اگر کوچک و جزئی به نظر برسند مشارکت کنید. در این زمینه نمی توان انتظار داشت که کارها همیشه قرین موفقیت باشد. اگر گاهی پیشنهاد شما به دلایلی که مهمتر از همه غیر عملی بودن آن است به اجرا گذاشته نمی شود دلسرد نشوید، زیرا همین موضوع که شما توانسته اید متوجه مشکل بشوید و برای راه حل آن هم بیندیشید حاکی از آن است که فردی کنجکاو، نکته بین، صاحب اندیشه و بینش و ابتکار هستید و با ادامه این روش، بار دیگر حتماً پیشنهادی موفقیت آمیز خواهید داشت.
اهداف نظام پیشنهادها :
-ارج نهادن به شخصیت وجودی کارکنان و پاسخ به نیازهای ثانویه افراد
-بهبود روابط کار از طریق افزایش اعتماد متقابل بین مدیریت و کارکنان
-بهبود محصول، کاهش ضایعات و تلفات، کاهش هزینه ها، کاهش بوروکراسی و افزایش بهره وری از طریق بهبود فرآیندهای عملیاتی و سیستمها و نظایر آن
-ایجاد انگیزش در کارکنان برای ترغیب آنان به مشارکت در فعالیتهای مختلف شرکت
-افزایش روحیه همکاری و تعلق بین کارکنان و شرکت
-همسو سازی هدف های کارکنان با اهداف شرکت
-سالم سازی محیط و جلوگیری از جو اظهار نظرهای غیر رسمی.
-روانسازی امور
-افزایش رضایت ارباب رجوع
-مکتوب و مستند نمودن مشکلات و موانع موجود و استفاده از تجربه کارکنان در حل آنها
مزایای نظام پیشنهادها برای کارکنان :
- ایجاد فرصتی ارزشمند برای طرح نظرات و پیشنهادها
- دریافت پاسخ مستدل، قدرشناسانه و سریع به پیشنهادها از مسئولین مربوطه
- امکان کسب رضایتمندی و غرور شغلی از مشاهده مزایای به اجرا رسیدن پیشنهادها
- امکان کسب درآمد بیشتر از منشا فکر و خلاقیت برای کارکنان بعنوان پاداش پیشنهادهای پذیرفته و اجرا شده
- افزایش شادابی، جذابیت و مفرح بودن محیط کاری
- نهادینه شدن روحیه عارضه بینی، تحلیل گری، مشارکت جویی و مسئله ستیزی در کارکنان بجای روحیه خمودگی و مسئله گریزی
- بازآفرینی روحیه دانش اندوزی و افزایش دانش و آگاهیهای شغلی کارکنان به واسطه جستجوی همیشگی کارکنان برای یافتن زمینه های بهبود در کار خود و ارائه پیشنهاد